Poeter.se logo icon
Redan medlem?   Logga in




 

Kan det kallas kärlek

Att tystas, att vara, att finnas att tveka.
Att vada, att ligga, att svikas att leka.
När stunden är kommen faller jag.
När timman är sen, är du vag.

Att bestå, att bekomma, att segra i det förgångna.
Att titta, att klarna, att känslor går förfarna.
Vad är vara att vara bestå?
Vad är tanken, tanken att förgå?

Att simma, att vaka, att segra att ta tillbaka.
Att mörda, att utrangera att se sitt liv forcera.
Tanken till dig är stark.
Tanken till dig är likt knark.

Att dö, att avstanna, att sluta att förstöra.
Att älska, att leva, att min kärlek kommer upphöra.
Kärestan du är det hela.
Kärestan du får mig att ej vilja fallera.

Att vandra, att tvina när du är det fina.
Att hatas, att tvingas att se när du förskingras.
Jag ska aldrig mera avstå.
Jag kommer aldrig mera, att förstå.

// Jonas (kommentera gärna)




Fri vers av Jonas Olsson
Läst 215 gånger
Publicerad 2008-07-09 05:44



Bookmark and Share

  > Nästa text
< Föregående

Jonas Olsson