Jærbuen slår ikkje
graset med ljå
Ljåen lyt han få stå

Mot låve-veggen
som eit minne

Mens Jærbuen sit
i sin John Deere
kjøyre opp og ned

Den gule åkeren med
forhaustaren i heng

Mens dei kvite ballane
blir fleir, blir mange
kvite perlar ved veikanten

Der bilar rusar eksos
og fer til og frå by'n