Poeter.se logo icon
Redan medlem?   Logga in




 

Jag kramar dig för länge


Jag kramar dig för länge
Och hjärtat fastnar kvar
Vid dina revben när jag går
Men värmen den minns jag
Och hur all panik försvinner
När dina armar böjs
Runt om min midja, runt min kropp
Och världen den fördröjs


Och minnet skall förfölja mig
Varthän jag än vill gå
Om hur dina kramar gjorde mig
Stark igen att stå
Om hur dina kramar fick mig att
Känna liv igen
Att älska mig, att älska dig
Och att älska oss till döds.




Fri vers av Årgång 1912
Läst 284 gånger och applåderad av 4 personer
Publicerad 2009-02-13 22:51



Bookmark and Share

  > Nästa text
< Föregående

Årgång 1912