Tár drýpur af augnhárum
niður kinn
í frosinn svörð
sem marrar í
við hvert spor.
Inn í kuldanum
frjósa tárin hörð
í drýla á vanga
niður á háls
og bráðna við brjóst
þar sem enn tifar hjarta
og dælir rauðu blóði
eins og hægt er.
Sporin verða hæg
marrið eykst
dimman hellist yfir
uglan úar u u.
Ör hægt stígur
morgunskíman
í austri
tif hjartans veikist
æðarnar stífna.
Glóhnöttur svífur að
tjaldar yfir
bræðir sár
flæðir að ást
og hlýr mosi
ljósglit augnanna vaknar.
Vaki vaki vina mín
vonin vindinn brýtur.
Kvaki kvaki röddin þín
veginn viljinn lítur.