Om du inte talar via ditt hjärtas språk, modersmålet
kommer din röst att ljuda förtvivlans klagosång.
Hesa ljud, orediga, oavslutade tankar och sakta sakta
övergår språket till ett främlingskap, påhängande,
betungande istället för det rena, sanna uttrycksmedlet
för själen.

Som från en föreställning som aldrig började
De vacklande akrobaterna återvänder till
hjärtats djup och från avstånd kan man höra
torgets storstilade klocka, tidens elegi och
för en minuts tid känner du som om livets
ljus har slocknat, men trots det, på torget;
skrattar och leker clowner och mimare
- glömmer bort orättvisorna - livets tjuv.
Jag ger dem min välsignelse.

Klockans takt i hjärtat ekar och någonstans
där i djupet väcks passionen och söker finna
en anledning även om den kan visa sig vara
falsk

Τα παραπονεμένα λόγια της ξενιτιάς

Αν δεν λαλείς την γλώσσα της καρδίας
της αμφιβολίας το παραπονεμένο τραγούδι
θα ηχεί η φωνή σου. Βραχνοί ήχοι, μπερδεμένες,
ατέλειωτες  σκέψεις και σιγά σιγά η γλώσσα γίνεται
σαν ξένη, φορτική αντί για την αγνή, αληθινή έκφραση
της ψυχής.

Σαν από μια παράσταση που δεν άρχισε ποτέ
οι ταλαντευόμενοι ακροβάτες επιστρέφουν
στα βάθη της καρδιάς κι από μακριά ακούγεται
το επιβλητικό ρολόι της πλατειάς, το μοιρολόι
του χρόνου και για ένα λεπτό θαρρείς ότι έσβησε
το φως της ζωής  μα ακόμα παίζουν και γελούν οι
παλιάτσοι στην πλατεία, λησμονούν τις αδικίες
- τον ληστή της ζωής. Τους δίνω την ευχή μου.

Ο ρυθμός του ρολογιού στην κάρδια αντηχεί
κάπου εκεί στο βάθος ξυπναει πάλι το πάθος
ψάχνει να βρει μια αφορμή κι ας είναι ψεύτικη